معرفی بیمارستان:
 بیمارستان رازی بزرگترین بیمارستان استان گیلان از لحاظ وسعت می باشد که متنوع ترین خدمات عمومی ، مسمومیت ، داخلی ، جراحی ( عمومی و توراکس) ، تخصصی و فوق تخصصی را توسط بیشترین عضو هیات علمی به بیماران خود ارائه می دهد. این مرکز آموزشی و درمانی تنها بیمارستان دارای 6 مرکز تحقیقات مصوب می باشد که هم اکنون شامل 14 بخش بستری به انضمام 3 اتاق عمل جراحی (عمومی وتوراکس-ارولوژی و آنژیوگرافی عروق) و 11 واحد تشخیصی به همراه ساختمانهای اداری است.مجموعه دارای 296 تخت فعال بیمارستانی می باشد. 
 بیمارستان رازی رشت تنها مرکز ارائه دهنده خدمات دولتی رادیوتراپی و شیمی درمانی ،سنگ شکن و خدمات فوق تخصصی گوارش ، ریه ، خون ، غدد و روماتو در استان می باشد. همچنین این بیمارستان دارای متخصصین زبده جهت انجام اعمال جراحی پیوند در استان گیلان می باشد که در حال حاضر تنها در این مرکز قابل انجام است.
 فضای سبز مرکز به مساحت 8372 مترمربع و 4000 متر مربع ، فضای پارکینگ آن است.
 امکانات رفاهی و مکانهای جانبی مجموعه شامل: سوپرمارکت (بوفه) سالن غذاخوری جهت پرسنل و دانشجویان،دستگاه خودپرداز و دستگاه ATM ، نمازخانه و پاویون می باشد علاوه بر این آژانس (تاکسی تلفنی) مرکز هم در آینده نزدیک درحال دایر شدن می باشد.
 با توجه به بافت فرسوده بیمارستان فعالیت های عمرانی در سالهای اخیر منجر به ساخت و بازسازی بسیاری از بخش ها و واحدهای اداری و پشتیبانی گردید که از آن جمله می توان به :
 1-ساخت بخش ایزوله تنفسی
 2-بازسازی اتاق های عمل
 3-نوسازی واحد اورژانس، ارولوژی ،غدد ،پوست و نفرولوژی
 4-بازسازی واحد ریاست ، مدیریت و واحدهای اداری
 5-ساخت و تجهیز بخش دیالیز
 6-بازسازی و تجهیز بخش سنگ شکن
 نام برد. با توجه به حجم گسترده مراجعین به این مرکز و افزایش و تنوع خدمات درمانی بیمارستان رازی با اتکال به خداوند منان و تلاش و پیگیری مسئولین برآنست جهت توسعه و ارتقای خدمات تخصصی بخش های درمانی تشخیصی خود را هم زمان با ارتقای کیفیت خدمات گسترش دهد.
 

 واحد های در حال احداث :
 1-ساخت و تجهیز واحد رادیوتراپی
 2-نوسازی بخش گوارش
 3-ساخت اورژانس جدید
 4-بازسازی آشپزخانه و تریاژ
 5-ساخت و جابجایی انبار
 6-توسعه بخش های درمانی و احداث بخش جراحی عروق
 7-بازسازی لنژ و سردخانه مرکز
 8-راه اندازی بخش CCU
 
 
تاریخچه بیمارستان:
 
جنگ جهانی دوم و اشغال گیلان به وسیله دولت شوروی و کمبود آذوقه و بی سرو سامانی های سیاسی و اقتصادی همزمان با بررسی دکتر شارل ( کارشناس فرانسوی ) از گیلان در سال 1332 و انجام مینوگرافی در سراسر شهر و اعلام آلودگی شدید منطقه کار را بدان جا کشاند که مقدمات تشکیل انجمنی به نام انجمن حمایت از مسلولین را فراهم آورد.

اطبا و انجمن حمایت نظر استاندار وقت عباس حشمتی را به تاسیس آسایشگاه و مرکز مبارزه با سل جلب کردند.
ابتدا این انجمن به جمعیت مبارزه با سل و حمایت از مسلولین تغییر نام داد و با 2 هدف به فعالیت پرداخت : هدف اول به سامان رساندن ساختمان آسایشگاه و مرکز مبارزه با سل و هدف دوم جمع آوری اعانه های مردمی برای ساخت و ساز این تاسیسات.
در راستای انجام این 2 هدف در مرحله اول جمعیت موفق شد از آقای محمود محمودی نماینده مردم گیلان در مجلس شورای ملی قطعه زمینی در حدود 40 هزار متر مربع واقع در کنار رودخانه گوهر رود به رایگان تهیه کند و در آن قطعه زمینی برای مسلولین منطقه ی گیلان آسایشگاه و تاسیسات فنی به وجود آورد.
در سال 1332 افراد متشکله عبارت بودند از عباس حشمتی استاندار ، محمود محمودی ، دکتر یحیی دیلمی ( کفیل بهداری ) ، جهانگیر سرتیپ پور ( شهردار ) ، لاکانی ( دادستان ) ، معتمد همایون مژده ای ( رئیس جمعیت ) ، دکتر محمد حسن نویدی و دکتر محمد مهدی کاشانی (اطبای معرفی شده از کانون پزشکان) ، مهندس ادیب سمیعی . با تهیه زمین از آقایان مهندس ادیب سمیعی ، مهندس پیروز و مهندس شایگان تقاضا شد پیمانکاری این آسایشگاه را به عهده گیرند.با تهیه مقدمات لازم در اسفند 1332 مراسم کلنگ زنی صورت گرفت و کار ساختمانی آسایشگاه آغاز شد تا وصول اعتبارات از وزارت بهداری جمعیت 2 میلیون ریال به صورت قرض الحسنه در اختیار پیمانکار قرار داد و اسکلت آسایشگاه تا پوشش سقف به انجام رسید. ظرفیت آسایشگاه 200 تخت خواب و قابل افزایش تا 300 تخت بود. در 8 مهر 1338 مبلغ 10 میلیون ریال بودجه برای ادامه کار آسایشگاه در اختیار بهداری استان قرار گرفت ساختمان تجهیز و تکمیل آسایشگاه تا 1346 طول کشید . از این سال با ظرفیت 100 تخت خواب و در سال 1348 با ظرفیت 150 تخت شروع به کار کرد .( 130 تخت برای بزرگسالان و 20 تخت برای کودکان ) و به صورت یکی از آسایشگاههای جدید بین المللی در آمد. در 1349 جمعیت به احداث مرکز آموزشی حرفه ای بیماران بهبود یافته همت گماشت که پس از وصول توصیه های سازمان بهداشت جهانی مبنی بر بازگشت سریع بیماران بهبود یافته به خانه وکار خود و کوتاه شدن مدت اقامت بیماران در بیمارستان های مسلولین ، این بنا به مهد کودک کارکنان آسایشگاه اختصاص یافت.
در سالهای 1354 تا 55 مجددا بر اثر توصیه های سازمان بهداشت در درمان سرپایی بیماران وزارت بهداری قسمتی از آسایشگاه را در حدود 35 تخت برای بیماران مسلول اختصاص داد و مرکز مبارزه با سل را نیز به یکی از بناهای آسایشگاه منتقل کرد که تا کنون به همین منوال باقی است . بعدها در سال 1370 به پیشنهاد جمعیت و موافقت استاندار گیلان بخش فوریت های ریه با 5 تخت و تمام وسایل لازم در همین محوطه شروع به کار کرد. از اولین پزشکان مرکز مبارزه با سل می توان از دکتر سرور ایزدی ، دکتر بقایی ، دکتر هدایت ا... یزدانی نام برد.
این بیمارستان ابتدا با نام آسایشگاه مسلولین شروع به کار کرد و بعد به خاطر پاره ای از جهات اجتماعی و خاصه خوشایند نبودن اسم سل برای ساکنان منطقه به بیمارستان ریوی رازی تغییر نام داد. از سال 1356 اسم رازی بر آن نهادند و بخشی از بیمارستان را به نام مرکز مبارزه با بیماریهای ریوی نام گذاری کردند. از سال 1365 بیمارستان به دانشگاه علوم پزشکی واگذار و مرکز آموزشی و درمانی گردید و بخش های متعدد داخلی ، جراحی و از جمله بیماریهای ریوی در آن تاسیس شد.
 

 
 
آخرین بروز رسانی : 1401/09/20